درونمایۀ عشق در ترانه های گیلکی
Authors
abstract
پژوهش در ترانه ها به علت خاستگاه ملی و مردمی آن شیوه ای کارآمد برای فهم جزئیات فرهنگ توده به شمار می آید. این مقاله برآن است تا با بررسی ترانههای عاشقانه گیلکی به تحلیل محتوایی آن پرداخته و با کشف و آشکارسازی لایههای نهفته در آنها، به افکار و اندیشهها، اعتقادات و ارزشهای اخلاقی این مردم پی ببرد. ترانهها را به واحدهای تحلیلی تقسیم کرده، سپس از طریق تعبیر و تعمیم بخشهای مرتبط متن، به نتیجهگیری پرداختیم. یافتهها نشان میدهد که دوری از خشونت، حرمت و حیا، احترام به زنان، پایبندی به سنت و اخلاق در قالب سادگی بیان و تصاویر بومی، کاربرد تشبیهات ادبی ساده و بهدور از انعقاد از مهمترین خصوصیات ترانههای عاشقانه گیلکی است.
similar resources
درونمایۀ عشق در ترانههای گیلکی
پژوهش در ترانهها به علت خاستگاه ملی و مردمی آن شیوهای کارآمد برای فهم جزئیات فرهنگ توده به شمار میآید. این مقاله برآن است تا با بررسی ترانههای عاشقانه گیلکی به تحلیل محتوایی آن پرداخته و با کشف و آشکارسازی لایههای نهفته در آنها، به افکار و اندیشهها، اعتقادات و ارزشهای اخلاقی این مردم پی ببرد. ترانهها را به واحدهای تحلیلی تقسیم کرده، سپس از طریق تعبیر و تعمیم بخشهای مرتبط متن، به نتی...
full textگیلکی در ایرانیکا
این مقاله واکاوی نوشتاری است دربارة گیلکی که در جلد دهم دانشنامة ایرانیکا[1] زیر مدخل «گیلان ـ زبانها»[2] آمده است. در این مقاله سعی شده است ضمن بازخوانی، نقد و بررسی آنچه در ایرانیکا آمده است، برخی از ویژگیهای دستوری گیلکی ـ آنگونه که شایسته است ـ توصیف شود. برآمد این واکاوی نشان میدهد که توصیف عرضه شده از گیلکی در دانشنامة ایرانیکا آنگونه که باید از عهدة تبیین برخی از ویژگیهای دستوری ...
full textنگاهی به اشعار و ترانه های عروسی در کهگیلویه
در کهگیلویه، سرودها و آوازهای آهنگین و دلنشین با موضوعاتی مانند طول چپ (طبل چپ)، یاریار، اشعار حماسی، دی بلال، شروه (مرثیه)، اشعار طنزآمیز، اشعار و ترانههای عروسی دیده میشود. اشعار و ترانههای عروسی یکی از انواع شعر غنایی میباشند که بیشتر بین زنان متداول است و در تمام مراحل عروسی (از خواستگاری تا زفاف)، گاه گروهی و گاه به تنهایی، بهوسیلۀ زنان، اغلب در وصف داماد، عروس، افراد خانوادۀ آنها،...
full textسَنگَردی های پَنجشیر و ترانه های روستایی ایران
«سنگردی» ها گونه ای از شعر فارسی است که قرن های متوالی، زمزمهی مردمان کوهپایه های پنجشیر، در دامنه های کوه های سر به فلک کشیدهی هندوکش بوده که بیشتر در قالب دوبیتی و رباعی بر زبان مردم جاری می شده و ناشی از عشق و علاقه و سوز درونی هر پنجشیری است که به زبان و شعر فارسی (دری) دارد. سنگردی ها غالباً در کوهپایه ها و کوه و کمر و در کنارهی رودخانه ها خوانده می شده و مفاهیم کوه و کتل، چشمه و دریا، ن...
full textMy Resources
Save resource for easier access later
Journal title:
ادبیات و زبانهای محلی ایران زمینجلد ۶، شماره ۳، صفحات ۶۱-۷۶
Keywords
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023